Zamek rodu Isilme

*słowa młodszej siostry wyrwały ją z zamyślenia* Hmm, tajemnica rodzinna? No, możecie powiadomić młodsze pokolenie, my kompletnie nic nie wygadamy! *wstała* Idę na dół. Przynieść coś? Wino, piwo, wod ...

*weszła do karczmy. Jej sukienka sięgająca kiedyś do kostek była ucięta do kolan i ładnie obrobiona.* Wybaczcie, już od dawna miałam się pozbyć tej sukienki. Ale wpadłam na lepszy pomysł! *usiadła obo ...

*stanęła przed bramą z otwartymi ustami* Eee... Jest... jest... śliczna!!! Mamy najpiękniejszą bramę w całym Śródziemiu! *uśmiechnęła się do ciotki z szacunkiem*

Assire, rysuj, kotku, RYSUJ!!! I postaraj się żeby wilk wyglądał, jak wilk. *powiedziała zmęczona do siostry*

*nalała sobie wina do kielicha. Była jednak tak nieuważna, że rozlała trochę na stół* Wybaczcie, nie wiem co się ze mną dzieje. Zaraz to zetrę! *wstała z ławy i runęła na podłogę potknąwszy się o rąbe ...

Ha ha ha! *szyderczo zaśmiała się w twarz Assire* Ja się nie podlizuję ja tylko... dobra straszna wazelina. *uśmiechnęła się z rozmarzeniem i zamilkła pogrążając się w myślach*

*skrzywiła się* Assire, jesteś tragicznie uparta! Ech, niech ci już będzie. Wypłaczsz się i znów będziesz w dobrym humorze. *wyszła z pokoju podśpiewując pod nosem pijacką piosenkę*

*podchodzi do Assire i delikatnie sadza z powrotem na fotelu* Assire, nie gorączkuj się tak. A co do szant, przed chwilą je słyszałam. Musisz się troszkę ożywić! Chcesz wina?

Mea, widzę, złotko. Assire, też cię kocham. Ale to TY jesteś teraz malutka! Nie martw się, nie pozwolimy cię skrzywdzić...

Assire też jest człowiekiem. A Kassis wie, tylko martwi się o prababcię. Może po niej nie widać, ale już ma swoje latka. Świetnie się trzymasz, Tin!

*pojawiła się prawie bezszelestnie za plecami prababki i ciotki* O! Wybaczcie, myślałam, że nikogo tu nie ma... Zwykle tak WIEKOWE osoby, jak ty, prababciu nie zapuszczają się tak wysoko. *uśmiechnęła ...

*weszła do pokoju zwabiona muzyką* Assire?! Nie wierzę własnym oczom! Assire płacze!!! Musiało się coś stać... *mruczy do siebie i kuca przed siostrą* Nie martw się. Jutro będzie lepiej. To teraz coś ...

*patrzy się na siostrę* Haha! Jeżeli zdobywanie doświatczenia jest wyznacznikiem siły itp. to jestem cudowna i mocarna. *uśmiechnęła się z przekąsem*

Edit: Niema w klimacie czegoś jak doświatczenie!

Mi się wisiorek podoba i jestem za uznaniu go za zank rozpoznawczy.

Wisiorek bardzo ładny i nadaje się na znak rozpoznawczy. A co do herbu... to ja poszukam czegoś herbiastego!