Zamek rodu Isilme

Wiedźma stała i patrzyła się w drzwi, za którymi przed chwilą zniknęła Caerme. Następnie złapała stojącą obok niej wazę i roztrzaskała na drzazgi o ziemię, wrzeszcząc: "DOSYĆ!!!"

- Ups... - mruknęła, patrząc na wodę. - Jak się coś urodzi, dam to Ninque. Ona lubi takie psitulanki.

- Tak tak, Kass. Za rok, może dwa. Niech się najpierw uodporni. - mruknęła, patrząc na upitą siostrę.

Wiedźma z cichym "psyk" pojawiła się koło Kassis. W wodzie zakotłowało się coś.
- Skarbie, ten twój Lewiatan rodzaju męskiego jest? Myślisz, że Jormunand i to coś mogą prokreować...?

- Nie bywa, Riv, bo jej mamusia nie pozwala - zachichotała wiedźma, wchodząc do pokoju.

Ciemne włosy, jasna cera, ciemny strój. Morze w tle najlepiej.

"Czarować nie umiesz, a wiedźmą i tak jesteś!"

- Przynajmniej się obudzi.

Rzuciła na siostrę kocimiętkę i polała gliceryną.

Wyrwała jej gwałtownie i rzuciła nim w Meę.

- Jestem wiedźmą, koteczku - mruknęła, lewitując kocimiętkę POZA ZASIĘG Rivellien.

- Kici kici... - mruknęła, odsuwając się nieznacznie.

Wyciągnęła kocimiętkę, uśmiechając się paskudnie.

- Kass! Uważaj, cukierek za tobą!

W pełnym pędzie wróciła ze stajni, wyjąc na głos.
- RIV, KOCHAM CIĘ!